Pelin Ceviz
Kayıplardan Sonra İlk 'Bayram'!
Deprem, insan hayatını alt üst eden en büyük felaketlerden biridir. 30 Ekim 2020'de İzmir'de yaşanan deprem, Türkiye'nin son dönemde yaşadığı en büyük afetlerden biri olarak tarihe geçti. Bu depremde 116 vatandaşımız hayatını kaybetti, binlerce kişi yaralandı ve yüz binlerce insan evsiz kaldı.
Depremzedelerin zor durumlarının farkında olan bir grup gönüllü, bu insanlara yardım eli uzatmak için seferber oldu. Faydalı bir amaç uğruna biraraya gelen gönüllüler, İzmirli depremzedelere duydukları saygı ve sevgi ile çalışmalarına hız kazandırdılar. Ancak, son yapılan açıklamalar, çalışanların aylardır süren yorgunluk, fedakarlık ve stres altında kalmaları nedeniyle zamanla birbirlerinden uzaklaştıklarını gösteriyor.
Yapılan açıklamalar, birçok insanın düşündüğü gibi, depremzedelerin yaralarının sarılmasının yanı sıra yardım eden gönüllülerin de psikolojik ve duygusal desteğe ihtiyaç duyduklarını gösteriyor. Bu gönüllüler, yardım çalışmalarının bir sonucu olarak zamanla büyük fedakarlıklar yaptılar. Ancak bu zorluklar sonrasında, beklendiği gibi, yorgun düştüler. Bunun sonucunda çeşitli anlaşmazlıklar meydana geldi.
İstekli ve yardımsever gönüllüler, zamanla stres altında kaldıkları ve fiziksel olarak yorgun düştükleri için birbirlerinden uzaklaşmaya başladılar. Gerçekten de şöyle bir düşünelim: İnsanlar büyük bir felakete karşı mücadele ediyorlar, acı çekiyorlar, ruh halleri değişiyor ve zamanla kimsenin hafife alamayacağı bir yorgunluğa giriyorlar. Bu şekilde bir haftadan uzun bir süredir çalışıyorlarsa zamanla stres, anlaşmazlıklar ve tartışmaların doğması kaçınılmaz olur.
Umarım bu durumda yardım çalışmaları sekteye uğramaz. Hala hayatta olan ve evlerini kaybeden binlerce insan var. Depremin acısı çok daha yeni. Bu insanlar zor bir dönemden geçiyorlar. Yanlarında yalnızca birkaç gönüllü kalırsa bile bize susmak, öfkelenmek değil, hala orada olup yardım etmek düşer!
Sonuç olarak, herhangi bir afet sırasında yardım eden insanların da psikolojik destek ve yardıma ihtiyacı olduğunu unutmamalıyız. İnsanların birbirlerine duyduğu saygının ve sevginin, her zaman herşeyin üstesinden gelebileceğini unutmayalım. Bu yüzden; ayrılıp kendimizce sorunlarla baş etme yerine, yardım çalışmalarına katılan ve birbiriyle anlaşmazlıklar yaşayan insanların küçük bir konuşma yoluyla yeniden buluşabileceği düşüncesiyle harekete geçelim! Her depremden sonra, yeniden bir buluşma ve yardımlaşma bayramının yaşanması dileklerimle.
